Farklıyım.
Biraz garip biraz deli, çokça yalnızlığa müptela
Sevmenin dozunu kaçırır,
Ben fazla severim, bütün sevdiklerim kaçar nedense
Herkesin kahkahalara boğulduğu an ağlamaya hazır bir yüzle etrafa bakarım
Herkes cenazede ağlarken, içimden haykıra haykıra gülmek gelir
Ben tek mi biliyorum ölenin bu köhnemiş dünyadan kurtulduğunu
Üç sonra gülmenin anlamı ne ki!
Sigarayı çok uzun çeker, bazı gecelerde sevgili gibi sarılırım dumanına
Ansızın duyduğum miziği, şarkıyı, şiiri
Sesini sona kadar açıp dinler, herşeye sağır olurum
Saatlerce günlerce dinlerim, tekrar tekrar başa sarıp dinlerim
Şarkı benden bıkana kadar, bıkmak nedir bilmiyorum
Herkese garip gelen bana doğal geliyor
Ben herkese garip
Biraz farklıyım, az insan çok huzur cümlesinin kendisini yaşamayı seviyorum
İnsanların birbirini kandırdığını gördüğüm gün vazgeçtim insan olmaktan
Masumiyetini yitirmeyen çocuklara hep gıptayla bakarım
İçten gülen gözleri, kalbi hüzünleri var
Yalandan anlamazlar, sevgileri de, nefretleri de menfaatlerine göre şekillenmez
İçimde devrini tamamlamamış bir şarkı gibi
Kendimi tekrar tekrar çocuk görme heveslerimle yaşamaya yelteniyorum
Büyümenin iki yüzlü yanına yaslamadan sırtımı
Çocukluğumu özlüyorum
İnsanlardaki bin yüzden nefret ediyorum
Kimse kimseyi tanıdığı için memnun olmak zorunda değil
Kötüyken iyiyimler ezberlemekte
İçi ateş dışı kar boran olanlardan olmak istemiyorum
Bana hep yabancı bu gülüşler
Menfaatler ardına saklanıp beni sevmeler
Sevmiyorum arkadaş,
Ben bile kendimi sevemezken nasıl olurda beni sevebiliyorsunuz
Ne kadar da yabancıyız birbirimize
Samimiyetsiz samimiliklerle gülmeyin
Ben nefretinizi daha çok seviyorum...
L.D