2 cilt kitap neredeyse 1200 sayfa ediyor. Bu yüzden gözüm korkmadı değil. Sunumda öngörüldüğü üzere tam 40 sayfa sonra kitabın beni içine alması psikolojik miydi acaba? Sonrası çorap söküğü gibi geldi zaten. Dickens'ın arada verdiği "Lordlarım, Beyefendiler ve saygıdeğer Meclis Üyeleri" diye başlayan söylevleri bile beni sıkmaya yetmedi. Dickens gibi bir hümanistin halkın içinde bulunduğu halden rahatsız olması, özellikle de yoksulluk ve sefaletten, haliyle bunu aralara görev bilinciyle sokuşturmasından daha doğal ne olabilir ki? Çeviriyi ise ben beğendim. Biraz karıştırsa da doğallığını sevdim. Konusuna gelirsek, 3 farklı cephe var diyelim: Bir tarafta sosyete ve absürtlükleri, bir tarafta nehirden cesetleri toplayan fakir bir baba ve kız, en sonda da bırakılan bir mirasla hayatları değişmiş, arada kalmış insanlar. Tabii bolca ana karakterlerle ilişkili ara karakterler hatta ara karakterlerle ilişkili sayıca fazla, karakterce aradan biraz az başka başka karakterler. Bu pek fazla karakterin buluştuğu ortak nokta, müşterek dostu, "para". Her cephenin parayla derdi var. Ne diyelim? Bu kadar materyalist bir konuyu bu kadar hayalperest hatta neredeyse peri masalvari bir şekilde yazıya dökebilmek gibi büyük başarı karşısında hayran olmamak elde değil. Hepimizin müşterek dostunun kalpte değil cepte kalması dileğiyle... Not: 1998 yapımı mini dizisini tavsiye ederim.

Müşterek Dostumuz (2 Cilt Takım)Charles Dickens · İthaki Yayınları · 2017302 okunma

··

989 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayfesa