(...) dilerdi ki bu bir an önce olsun; çözüşüm süreci çabuklaşsın, her şey bitsin artık. Dilerdi ki bilincini kaybetsin, dizleri kıvrılsınlar, yığılıp kalsın. Bütün gücüyle bilincini kaybetmeye, oracığa yığılmaya çalıştı. Çocukken becerirdi böyle şeyleri. Ne zaman isterse ağlayabilirdi; bayılana kadar soluğunu tutabilirdi, ya da kalbini bir atış boyu durdurabilirdi. Şimdi hiç mi hiç kendi denetiminde değildi. Çökmek için, evet, sözcüğü sözcüğüne, dizlerini bile kıvıramıyordu. Artık sadece orada durup başına geleni sineye çekebilirdi.
Sayfa 74 - Can Yayınları, 3. Basım
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.