Aslında Ali Ural’la tanıştığım kitaptır Yangın Merdiveni. Lise üçteyken bir arkadaşımdan almış okumuş ve hiçbir şey anlamamıştım. Ali Ural’la ikinci karşılaşmamız Posta Kutusundaki Mızıka’yla oldu ve ben o saatten sonra Ali Ural’ın kaleminin bağımlısı oldum. Kitaplarını bitmesini istemeyerek okuduğum, bana denemeyi sevdiren tek yazardır kendileri. Yangın Merdiveni’ni tekrar okuma kararı almış olmamın çok isabetli olduğunu düşünüyorum. Kalemine aşina olarak okuyunca diğer kitaplarını okurken dilimden dökülen şu sözcükler eşlik etti kitaba ‘Âh Ali Ural’ın bize ettikleri!’ Evvelden aşina iseniz yazarın kalemine gönül rahatlığıyla okuyun derim.