-...o ağlasın,birlikte ağlayalım,sözleri beni teselli etsin, yüreğim onun göğsünde sakinleşsin ve o benim ruhumu kavrarken ben onun Tanrı'sına kavuşayım.-
Acı bir hikaye. Sarsıtıcı günler.
Bir Hugo eseri nasıl kötü olabilirdi ki ? Kitabı okuduğunuz andan itibaren istemsizce kendinizi yerine koyduğunuz bir mahkumla baş başa kalıyorsunuz. Mahkumun yaşadığı her an gözünüzün önünde beliriyor. Giyotin sehpasından tiksiniyor, dönemden nefret ediyorsunuz.
-İşte, böyle karmakarışık duygulara sizi sürükleyecek ve düşünce dünyanıza kazınacak güzel bir eser. Keyifli okumalar dilerim.
