Gırtlağımda bir ses dalgalandırdı. Yüksek sesle konuşmaya başladım: " Dünya bana, hiç kötülük düşünmeyen insanların seslerinin dağları yankılandırdığı bir toprak parçası borçlu! Tertemiz sularında dirseklerimi yıkayabileceğim bir deniz, çocukların rengarenk uçurtmalarını bulutlara kadar yükselebileceği bir gökyüzü, ağacının tomurcuklarına, tarlasının toprağına dokunulmayan bir yaşam borçlu. Her sabah uyandığımda büyük sözlerin edilmediği bir hayat borçlu. Selam olsun seveninden ayrı, memleketinden gayrı, bir avuç toprağına hasretlik düşenlere. Sırtındaki parça parça yaralarının mehemini göğün kalbinden, saksıların filizlerinden bekleyenlere...
Sayfa 30Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.