Beyaz Geceler, Dostoyevski'nin 'yalnızlık' kelimesini satırlarına ilmek ilmek işlediği bir kitap. O yalnızlığı üzerinden soyup atmaya çalışan bir düşseveri ve onun yaşadığı kısa bir zaman dilimini anlatıyor.
Ninesi ile birlikte yaşayan Nastenka ile tanışması, düşlediği geleceğin kapılarını aralar ona ama kız başka birini sevdiği için gerçek hislerini açamaz. Nastenka'yı sevdiği adamla bir araya getirmek için kendi aşkından feragat eder.
Baş karakter için iyi mi yoksa kötü bir son mu olduğuna bir türlü karar veremedim. Bir yandan dileği gerçekleşti diğer yandan başladığı noktaya geri döndü. Hem sevindim hem üzüldüm. Buruk bir tat bırakıyor insanda :)
