Gönderi
Livaneli’nin kütüphanemdeki son kitabını da bitirdim, başka bir kitabını almayı veya okumayı düşünmüyorum şimdilik. En güzel olduğunu düşünüp en sona bırakmıştım ama beklentimi bu kadar yüksek tutmasaymışım keşke. Benim için bir “Kardeşimin Hikayesi” değildi asla, kötü değildi tabi ki ama okurken bazı (belki de daha fazla) yerlerde “Bunu Livaneli mi yazmış?” dediğim yerler oldu. Verilmek istenen mesajlar harikaydı ama kitap beni tatmin etmedi. Devamlı banyo yapma, yemek hazırlama, “earl grey” çay içme kısımları kitaba yakışmamıştı, piyasadaki basit kitaplara benzetmişti. O kısımları atsak çok daha güzel bir eser kalır geriye. Yakın tarihimizin unutturulmak istenmesi, insanın insana yaptığı zulüm, davaların aksaması, basının rezil ya da vezir edici gücü, İngilizcenin dilimize etkisi çok iyi işlenmişti. İnternetin eleştirisinde yapılan “matbaadan önceki kitapsız dünyanın söylenti ve dedikoduları geri dönecek” benzetmesi harikaydı. Maya’nın annelik sevgisi ise hissedilmiyordu. Yazarın kalemine sağlık, kitap için çalıştığı belliydi fakat bu kadar bilgi içeren bir kitabın sonunda not almak için fazladan bir sayfa neden yoktu anlamadım. Kusursuzluk beklentisine girmeden okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.