Aristo'nun tanrısı
Aristo felsefesinde Tanrı ve salt madde gibi değişim süreci de, tanrının varlığına bağlı olarak ezelî bir karakter arzeder. Yine Aristo'nun tanrısı, bir anlamda sistemin ihtiyacına binaen tamamlayıcı bir unsur olarak sisteme dahil edilmiş gibidir. Zira yalnızca kendisi üzerine düşünen ve kendisinin bilgisine sahip olan bir tanrı olarak onun, âlemin bilgisine sahip olduğunu söylemek oldukça güçtür. Bu yönüyle özellikle kitaplı dinlerdeki tanrı anlayışından ayrılan söz konusu tanrıya, bir yandan imkân halinden fiil haline geçmek, diğer yandan da en dış küreyi hareket ettirmek için bir hareket ettirici gerekmesi sebebiyle ihtiyaç duyulur. Kendisi hareket etmeksizin hareket ettirici olan bu tanrının, hareket ettirmenin dışında evrene müdahil olduğunu söylemek de mümkün değildir. Tam da bu özellikleri sebebiyle, felsefeyle yüzleşmek zorunda olan Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslâmiyet gibi kitaplı dinlere mensup olanlar, genellikle felsefeyle sakınımlı bir ilişki içerisinde olmuşlar ve çoğu zaman felsefeyle dini uzlaştırmada ciddi sıkıntılara maruz kalmışlardır.
·
9 views
İşin felsefik boyutuna girmiş âlim ulema dediğimiz kişiler aslında bir şeylerin farkına varmışlar lakin buna bir anlam katmak gerekir demişler kimisi tanrıyı kutsal kitapların tasvir ettiği gibi kabul ederken kimileri de yaşadığı deneyim ve tecrübelerden yola çıkarak ve tanrı ve yaşamı bir daha geniş bir çerçevede de yorumlama ihtiyacı duymuşlardir . Bizler de şuan yaşamın içinde bocalayan bu akışa bir anlam arayanlar da onların geçtiği yollarda iz sürüyoruz . Onlardan tek farkımız geçmişte onların muğlak olarak ele aldığı şeyleri bizler daha bilimsel yorumlarla tanımlayabiliyoruz . Ama yine de bu arayışa bir katkı sağlamış değil toplumlar ve kitleler kısacası birey henüz ölümden sonraki hayatın bilinmezligi nedeniyle din ve onun öğretilerine sarılmaya muhtaç gibi görünüyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.