"Her yerde hazır ve nazır olan Tanrı'm, beni duymadın mı? Ey Alim-i mutlak, beni anlamadın mı? Bu hizmetkârın yurdunu kast ettiğini söylemesi için daha mı açık konuşmalı? Duy beni (duymakta zorluk çeken Tanrı'm), Yakup benim olması gereken şeyi ablama bahşettiği için kıskandım, tıpkı senin çocukların senden başka tanrılara kurban verdiğinde kıskandığın gibi. Ben zayıf bir kadın olmama karşın kıskançlığına hâkim oldum, senin aşkına ablama acıdım ve merhaneti sonsuz olan senin adını seslendim. Ben Leah's acıdım, Yakup da bana. Bunu unutma, Yüce Tanrı'm! Zavallı faniler olsak da hepimiz kıskançlık iblisini kontrol edebiliriz. Ama sen, gücü her şeye yeten, tüm evreni, alfa ve omegayı yaratan, her şeyin başı ve sonu olan, bizim sadece bir damla olduğumuz okyanusu yaratan sen hiç merhamet göstermeyecek misin? Çocuklarımın olduklarını, hiç durmadan sana baş kaldırdıklarını biliyorum. Ama sen her şeyi bilen ve cömertsin, onların dik başlılıklarına hoşgörü gösteremez misin ve onların günahlarını affedemez misin? Şu olmamalı Tanrı'm, kendi meleklerin önünde bozuma uğramamalısın, bir gün meleklerin 'Bir zamanlar yeryüzünde Rahel adında öfkesine hâkim olmayı bilen bir fani vardı. Ama o, evrenin efendisi olan kudretli Tanrı kendi öfkesinin kölesi oldu, diyecekler. Hayır, Tanrı'm! Böyle bir şey olmamalı, çünkü senin merhametin sonsuzdur. Gözyaşı döktüğüm ve ablamın gözyaşlarının arasından sesini duyduğum Tanrı merhametlidir. Sen 'öfkenin tanrısı', 'cezanın ve intikamın tanrısı' değilsin. Ben, Rahel, sadece sevgi dolu Tanrı'yı seven ve sadece merhameti sonsuz olan Tanrı'ya ibadet eden ben, meleklerinin önünde seni reddediyorum. Onlar ve peygamberler kendilerini küçük düşürebilirler ama anne olan ben Rahel, kendimi küçük düşürmeyeceğim. Dimdik durup sana karşı geliyorum. Tanrım, sen çocuklarıma yıkım getirmeden önce ben sana hesap soruyorum. Senin sözün, Tanrı'm, senin tabiatınla çelişiyor ve senin gazap dolu ağzın kalbinden geçenleri dile getirmiyor. Tanrı'm, kendini ve kendi sözünü yargıla. Eğer sen kindar ve kıskanç bir Tanrı olduğunu söylersen o zaman çocuklarıma katılıp onların kaderini paylaşmak için kendimi karanlığa atacağım. Öfkeli bir Tanrı olduğunu düşünmek istemem, kıskanç bir Tanrı olduğunu düşünmek beni mahveder. Ama merhametli bir Tanrı'ysan, sevdiğim ve öğretilerine kalıp onun rehberliğinden ayrılmadığım Tanrı'ya bana kendini o ışık içinde göster; şefkatli ol, çocuklarıma acı, Kudüs'e merhamet et. "
Sayfa 19Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.