Çocukluğumun kışı bende, birçok okurda olduğu gibi güzel anılar canlandırıyor. Belki birçoğumuzda da öyle: Anne, baba, çocuklar henüz bir aradadır; ev bir sığınaktır ve dışarıdaki çetin hava karşısında bizi savunur; zaten sıcak çağırışımları olan yuva, sobayla birlikte anlamını iyiden iyiye pekiştirir; sohbet etmek ve kitap okumak için yeni imkanlar doğar; akraba, eş-dost ziyaretleri yapılır. Ya kömür toplayan bir çocuğun biriktirdiği hatıralar nelerdir? İleride, yetişkin bir adam ya da kadın olduğunda o da birçoğumuz gibi "nerede o eski kışlar" diye başlayan cümleler kurmak için yeterince hevesli olacak mıdır?
Sayfa 89Kitabı okudu
··
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.