İnsan ölürken, ölüm acısı çekerken yapayalnızdır; hiçkimse ona yardım edemez.
Has sanatçılar da yaratırlarken, ölürken olduğu denli yapayalnızdırlar; hiç kimse ona yardım edemez kendisinden başka. İşte bu yüzden, has sanatçıların başkalarından, örgütlerden, kurumlardan destek, yardım beklemesi boşunadır. Çünkü o yardımlar, destekler, sanatçının yaratıcılığına hiçbir katkıda bulunamaz; sanatçının kişiliğini yüceltemez. Tersine has sanatçılar başkalarına , örgütlere, kurum ve kuruluşlara destek olur, yardım ederlerse onları yüceltebilirler.
Yaratıcılar sonsuz bir boşlukta, salt kendi kendilerine dolanarak, yerçekiminden kurtulup yücelen sarmaşıklar gibidir.
Sayfa 88Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.