"[S]evinç duygusu yaşayan bir insanın tek arzusu bu duygusunun sürüp gitmesidir ve sevinci katlandıkça onu sürdürmek arzusu da o oranda katlanır"; bunun sonucunda, gönüllü kölelik denen özel tuzağa en çok düşen ücretli emekçiler, bir arzuya hizmet etmek üzere sevinçle harekete geçerler -görünüşte kendilerine ait olmayan bir arzudur bu, ama sevgi talebinin duygusal mekanizması bu arzuyu tamamen onlara ait kılmıştır.