Efendimiz’de (sallallahu aleyhi vesellem) tefekkür hali hakimdi. Aynı zamanda ne dışarıda ne de evde asık bir yüzle durmaz, insanlardan uzak bir biçimde yaşamazdı. O (sallallahu aleyhi vesellem) güler yüzlü, sevecen, çevresi ile yakından ilgili, hayatın içinde, ailesi ve çevresi ile tüm güzellikleri yaşayan ve paylaşan birisiydi.
Allah Resülü (sallallahu aleyhi vesellem) hanımları ile akşam oturmalarında onlarla sohbet eder, bazen geçmiş kavimlerin başından geçen ibretli ve hikmetli hadiselerini anlatırdı. Hanımlarının gönüllerini hoş ederken bir yandan da onları ilim-irfan ehli olarak yetiştirirdi.
Hz. Âişe (radıyallahu anha), Efendimizin (sallallahu aleyhi vesellem) ailesine verdiği değeri şu sözlerle ifade eder:
“Allah Resülü (sallallahu aleyhi vesellem) sabah namazının sünnetini kıldıktan sonra uyanık isem benimle konuşur yoksa namaza çağrılıncaya kadar bir süre uzanırdı.”(Buhari, Teheccüd, 26; Müslim, Müsafirin, 133; Ebu Davud, Tatavvu, 22.)
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.