Evet, bizi kaderimizin bir cilvesi olarak yurtlarda koruma ve
bakım altına alınmamız hasebiyle sokakta, otobüste, bakkalda
her nerede görürlerse görsünler toplumun kahir ekseriyeti yü-
zümüze öyle dümdüz bu ifadeleri kullanarak adeta bizimle alay
ediyorlardı. Oysa onlar bizim de kendilerinin de bir imtihanda
olduklarını unutuvermişlerdi. Biz babasız büyümekle, annesiz
yaşamakla imtihan olurken onlarda bizimle alay ederek imtiha-
na tabi tutuluyorlardı ama farkında bile değillerdi. Biz de çocuk-
tuk bir zamanlar bayram gelirdi bizlere boyun bükmek kalırdı.
Siz bize adeta nazire yaparcasına çocuklarınıza sarıldıkça biz
şaşkın bakışlarla etrafı seyrederdik. Biz de çocuktuk be kardeş,
bir zamanlar. Siz babasının/anasının çocuğu biz ise sizin yanı-
nızda yurt çocuğu.