Karanlıklardayım, hayat kör bir kuyuya benziyor, sonu olmayan kör bir kuyuya.
Yuvarlanıyorum.
Sen, tutunduğum dal. Sen, dinlendiğim vaha. Sen, kaybettiğim ışık.
Ve bu akşam sesini duymayacağım.
Bu akşam yine bitip tükenmeyen karanlıklardayım.
Zift gibi, beddua gibi, ümitsizlik gibi.
Sayfa 71Kitabı okudu
··
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.