Tepeye çıkıp da aşağıya bakana dek, yüksekten korktuğumu bilmiyordum. Tepe adeta doksan derecelik bir eğime sahip gibiydi. Aşağıyı göremiyordum. O an bunu kendime itiraf etmek istemiyordum ama bunu mutlaka yapmak istiyordum. İçimden üçe kadar sayıp kendimi aşağıya bıraktım. Uçuyordum!
Tepeden aşağıya tek parça halinde indiğim için kendimle gurur duyuyorum ama bu kompozisyonun asıl konusu bu değil. kendimle gurur duymamın asıl nedeni tekrar tepeye çıkıp ikinci ve üçüncü denemelerimde hala dehşet içinde olduğum halde bunu tekrar denemekti. Ama bu kompozisyonun asıl konusu buda değil.
Beni en çok gururlandıran şey tepeye ilk çıkışımda kaymaya karar verişim. Aşağıya baktığımda, dehşet içerisinde kalmıştım ama yine de kaydım.
Ben sessiz sakin bir kızım. Sessiz sakin bir hayat sürerim. Hayatım sıkıcı değil ama sakin olduğunu söyleyebilirim. İnsanlar sık sık bana bakıp "Ne kadar iyi bir kız." derler. "O her zaman doğru şeyi yapar." " Her zaman yapması gerekeni yapar." da derler. İşte bunlarda gurur duyduğum şeyler arasında.
Ama hiç kimsenin bilmediği farklı yönlerim de var. Çünkü içimde bir yerlerde kimsenin bilmediği hayat dolu birisi daha var. İlk seferinde bir şeyi denemekten korksa da yeni şeyler yapmak isteyen birisi. Arada sırada içimdeki bu kişi riske atılmak ve kimsenin tahmin etmeyeceği bir şey yapmak istiyor. Ama bu kolay değil hala kendimi tanımaya çalışıyorum. Tek bildiğim üniversitenin bunu gerçekleştirmek için mükemmel bir yer olacağı. Bence üniversite çok ama çok yüksek bir tepeye çıkıp aşağıya kaymak gibi. Başınıza ne geleceğini bilmiyorsunuz ve korkuyorsunuz. Ama tepeden aşağıya bir kere kaydınız mı, çokta eğleniyorsunuz.
Kaymaya hazırım.
-Beth...
dex YayıneviKitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.