Bu kadar hüzünlü olmasının yanında şiddet içeren bir çocuk kitabı olmalı mı diye düşündürdü doğrusu. Evet anlatım çok güzel, sıcacık, masal gibi içine alıyor insanı zaten 3- 4 saat içinde başka türlü bitmezdi diye düşünüyorum. Fakat çok gerildim Zeze sebepsiz yere dayak yedikçe... Ben bile bu yaşta bir anne babanın çocuğuna bu kadar kötü davranmasını algılayamazken küçük bir çocuk bunu nasıl sağlıklı değerlendirebilir ki... Peki ne öğretti bana bu kitap? Umutsuzluk öğretti, sen ne kadar sevgi dolu olsan da insanoğlu görmek istemiyorsa görmüyordu ve bu insan senin annen, baban ve kardeşin olsa bile durum değişmiyordu. Bitkiyi coşturan, en vahşi hayvanı dize getiren sevgi bazı insan cinsine işlemiyordu. Anlatım yalın, basit ve samimi fakat konu çok ağır ve hüzünlü bence bir çocuk bu kadar hüzünlü şeyler okumamalı. Zaten hayat yeteri kadar hüzünlü...
