2003 Aralık
Hava buz gibi... İliklerime kadar üşüyorum. Sanki sekiz yaşındayım ve sanki bu gün, babamın dayaklarına işkenceyi de eklediği gün. Üzerinde söndürdüğü sigaralarin acısını duyuyorum, ama bir farkla; söndürdüğü yerler yanmıyor artık, aksine buz gibi. Attığı her ustura kesiğinin izleri duruyor ama artık, çirkin görünmüyor gözüme. Annem bir köşeden olanları izliyor,başvurmalarını duymuyor, sadece gözyaşı döküyor. Yoksa bir anne; evladına ağlama demez mi,ben buradayım demez mi? Bu katıl ruhlu adamın beni her gün biraz daha ruhsuz yapısını öylece izler mi? Evaldinin geleceğini kararmasına izin verir mi?
Sayfa 7
·
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.