Orhan Kemal gerçekleri bir bıçak gibi yüzümüze çizerken aynı zamanda da kulaklarımıza işkence melodileri dinletiyor...
Gerçekler hep acı oluyor...
Bilmiyorum...
Hiç anlamıyorum; insanlar neden bu kadar duyarsız, vicdansız, böyle suskun?
Konuşanlar neden hep sıkıntı içinde? Bunları sormak lazım. İnsanlarımızın bir gün mutlu olacakları, gözlerinin güleceği, çocukların çalıştırılmak zorunda olmadığı bir dünya, bir rüya bir umut gelecektir elbet...
