Zehra Aydın: Sevgili kardeşim; Şimdi seni görüyor gibiyim.Eminim şaşırdın.Mektup yazmayı sevmediğimi biliyorsun.Malesef işler istediğim gibi gitmedi.Alkolün dozunu fazla kaçırmışım.Şimdi arkadaşımın yanında dinleniyorum.Bana çok iyi bakıyor.Sanıyorum yavaş yavaşta iyileşiyorum.Kendime geliyorum.Ama son zamanlarda gariptir ki devamlı çocukluğumuzu hatırlıyorum.Özgürlüklerin ülkesini ve o rüya gibi günlerde istediğimiz herşeyi olduğumuzu hatırlıyorum.İstediğimiz zaman süpermen,istediğimiz zaman ünlü bir şarkıcı,istediğimiz zaman aşık,istediğimiz zaman arkadaş,istediğimiz zaman maceracı, istediğimiz zaman yalnız... Birbirimize oyunlar oynardık,şakalar yapardık.Her gece ceza alıp her sabah yeni bir muzurluk yapardık.Hiç gerçekleşemeyeceğini bildiğimiz zaman ne kadar çok sevinip umutlanırdık.Sonra bir halt varmış gibi büyüdük.İçimizdeki acıları bırak başkasına kendimize bile itiraf edemez hale geldik.Keşke büyümeseydik.Keşke hep çocuk kalsaydık.Hikayelerimiz hep umutla başladı.Teslim oluşlarla bitti.Her rauntta kendimize yenildik.Keşke büyümeseydik diyesi geliyor insanın kendine.Hep çocuk kalsaydık.Sonra birden kafanda bir şimşek çakıyor.İçinde birşeyler gümbürdemeye başlıyor.Tüm engelleri unutup aşkın sesini,aşkın kokusunu,aşkın dokunuşunu hatırlıyor beynin.Şah damarına bir iğne batıyor sanki.Kafan sert bir duvara tosluyor,kanın çekiliyor.Sevda ılık ılık dağılıyor bütün vücuduna ve iliklerine kadar bütün ruhunla yaşadığını hatırlıyorsun.Hayat ne garip şey kardeşim bir çift gözün bakışıyla yerin yedi kat dibinden bulutların üstüne fırlatabiliyor insanı.

Sevgili kardeşim; Şimdi seni görüyor gibiyim.Eminim şaşırdın.Mektup yazmayı sevmediğimi biliyorsun.Malesef işler istediğim gibi gitmedi.Alkolün dozunu fazla kaçırmışım.Şimdi arkadaşımın yanında dinleniyorum.Bana çok iyi bakıyor.Sanıyorum yavaş yavaşta iyileşiyorum.Kendime geliyorum.Ama son zamanlarda gariptir ki devamlı çocukluğumuzu hatırlıyorum.Özgürlüklerin ülkesini ve o rüya gibi günlerde istediğimiz herşeyi olduğumuzu hatırlıyorum.İstediğimiz zaman süpermen,istediğimiz zaman ünlü bir şarkıcı,istediğimiz zaman aşık,istediğimiz zaman arkadaş,istediğimiz zaman maceracı, istediğimiz zaman yalnız... Birbirimize oyunlar oynardık,şakalar yapardık.Her gece ceza alıp her sabah yeni bir muzurluk yapardık.Hiç gerçekleşemeyeceğini bildiğimiz zaman ne kadar çok sevinip umutlanırdık.Sonra bir halt varmış gibi büyüdük.İçimizdeki acıları bırak başkasına kendimize bile itiraf edemez hale geldik.Keşke büyümeseydik.Keşke hep çocuk kalsaydık.Hikayelerimiz hep umutla başladı.Teslim oluşlarla bitti.Her rauntta kendimize yenildik.Keşke büyümeseydik diyesi geliyor insanın kendine.Hep çocuk kalsaydık.Sonra birden kafanda bir şimşek çakıyor.İçinde birşeyler gümbürdemeye başlıyor.Tüm engelleri unutup aşkın sesini,aşkın kokusunu,aşkın dokunuşunu hatırlıyor beynin.Şah damarına bir iğne batıyor sanki.Kafan sert bir duvara tosluyor,kanın çekiliyor.Sevda ılık ılık dağılıyor bütün vücuduna ve iliklerine kadar bütün ruhunla yaşadığını hatırlıyorsun.Hayat ne garip şey kardeşim bir çift gözün bakışıyla yerin yedi kat dibinden bulutların üstüne fırlatabiliyor insanı.

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra Aydın