Başka bir yerde, başka bir şekilde yaşamak ne kadar mümkün? Ya da o şekil nasıl tasvir edilmeli?
Bize pembe panjurlar, eşitlik rüyaları, yaşama sevinçleri sunan ütopyaları mı, yoksa şimşekler çaktıran, insanı insanca yansıtmamanın gerekliliğini dayatan distopyaları mı okumayı seviyoruz?
Neden tercih edelim ki, ikisi de gerekli öyle değil mi?
