Bu adamların çoğu asker değil, izci ve casustu. İmparatorluk ordusunda özel amaçlarla yetiştirilen bu adamların bukalemun gibi değişken ve akılda kalmayan çehreleri vardı. Neredeyse, imparatorlukta konuşulan tüm dilleri konuşabiliyorlardı; mürşitlerinin görevi, onlara özellikle her lehçedeki şive farklarını, tonlamaları ve uslup özelliklerini iyice öğretmekti. Casusların eşleri, çocukları ya da üzerlerinde hak talep edecek bir aileleri olmazdı. Yaşamları ordu ve tek sahipleri imparatordu.
Sayfa 285 - LiteratürKitabı okudu
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.