İRMA: Gözlerin kahverengi senin!
CARMEN: Maviydi o gün. Gökten inmiş bir Meryem Ana’ydım onun için, etiyle kemiğiyle karşısındaydım, önümde bir İspanyol olsa dua etmeye başlardı o an. Sevdiği renkle özdeşleştirerek beni yüceltiyordu ve beni alıp da yatağa götürdüğünde...