'' Bir zamanlar ben de oğlum gibiydim. Yaşam bitmeyecek sanırdım. Bunun böyle olmadığı sonradan anlaşılıyor; gençlere sorsan aynısını söylerler. '' demişti küçük Kirisk'in Orhan dedesi.
Haklıydı, bizler yaşamı hiç bitmeyecek sanıyoruz. Attığımız adımların devamı gelecek ve o adımlar hiç kesilmeyecek sanıyoruz.
Ama olacak odur ki ahir ömründe düş kurmaktan vazgeçmeyen Orhan dedenin düşleri de kendisiyle birlikte son buldu. (belki de sonsuzu buldu)
Susuzluk
Açlık
Korku
Yalnızlık ... son buldu
Öyle ya, Baki olan ne var ki şu dünyada.?
Orhan dede gitmeden önce '' Bu dünyadan gidince unutma beni, denizlerde yüzerken anımsa. '' demişti kayığına.
KARADAYKEN KARA DÜŞÜNÜLMEZ, AMA DENİZDEYKEN DENİZİ UNUTAMAZSINIZ.
Bizler Orhan dedeyi, Mılgun amcayı, Emrayin'i ve küçük avcımız Kirisk'i hiç unutmayalım.