Ömer Hayyam'ı okuduğumda her zaman içimde şu duygu uyanır, ''duygular, düşünce yapısı, o kafa karışıklığı, aynı mantıksal yapı ve duyumsama." O kadar derinden hissederim ki şu soruyu sormadan geçemem: Ben mi oyum yoksa o mu ben, ya da aklın yolu ve duygusu hep aynı mı? Ömer o noktaya gelmiştir ama oraya gelmenin yolculuğu çok uzundur. Ne müslüman ne ateist ne de başka birşey. Ömer Hayyam sadece aklın ve mantığın yolunu tutan, dinlere ve içeriklerine baktığı zaman tutarsız bulan ve onlara inanmayan ama bir yaratıcının var olduğunu mantığı ve aklı ile anlayan biridir. O da öldükten sonra bir yaşam var mıdır yok mudur sorgulama merakı içindedir, öldükten sonra ne olacağını düşünür durur. Bazen önceden inandıklarıyla serzenişte bulunur, çünkü bilinmeyenlere karşı hiç bir bilgi olmadığı için tekrar tekrar eski inandıklarına başvurarak mantığı ile çelişir: "Çalışarak kazanacaksam senin ne cömertliğin kalır?" sözü yaratıcının yüceliğine sığınma değildir, yani yüceltme sitemi, sen bunlardan da yücesin değildir ''bu mantıksız'' demektir ve bunalım içindedir. Zira bu anlamsızlık serzenişi onu o kadar bunaltmış, "madem duaya cevap vermiyorsun, başkaldırdım artık varsa bir işaretin göster" der. Bazen öldükten sonra sadece toprak olacağına kanaat eder ''öldükten sonrası belli değil, sen dünyada ne yaşayabiliyorsan yaşa mesajı verir'' bazen düşünür bir yaratıcı olması gerek ama suskunluğa çekilmiş durumda yeniden ona isyan bayrağı çeker. Cennet cehennem ölümden sonrası tam bir muammadır onun için, din öğretilerine inanmaz ki ''gidip de gören mi var'' der... Kısacası aklı bu muammayı çözemez, öldükten sonra ne olacağını bilmez, eski inandıklarıyla da aklı arasında serzenişte bulunup durur çünkü onlardan başka bir açıklama yeryüzünde yoktur.

DörtlüklerÖmer Hayyam · İş Bankası Kültür Yayınları · 200622,5bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sinem