Çok sevdiğim bir arkadaşımın, @Gezgin_Bi_Bibliyoman, hediyesi olan kitabımı sonunda bitirmiş bulunmaktayım. Tekrar tekrar teşekkür ederim bu güzel kitap için :) :)
Gelelim kitaba, Cengiz DAĞCI'ya ait okuduğum en zor kitaptı desem yeridir aslında.
Yazarı çok sevmesem, daha önce okuduğum kitaplarının bende bıraktığı o duygusal etkiyi tatmamış olsam bu kitapta bırakırdım yazarı galiba. Eser hakkında yapılan yorumlara, incelemelere bakınca sorunu kendimde aramam gerektiğini düşünsem de, genel olarak beni yordu demekten de kendimi alamıyorum. Daha önce Cengiz DAĞCI okumayan birine tavsiye edeceğim ilk kitap kesinlikle bu olmaz ondan eminim. Belki de yazarın diğer kitaplarında her şey açıkken bu kitapta bir çocuğun gözünden anlatılması, anlatılırken de çocuğun hayal dünyasının çok fazla göz önüne çıkması beni yormuştur emin değilim.
Genel olarak kitabın ilk 5 bölümünü okumak beni zorlasa da diğer bölümlerde kitabın biraz daha hızlı ilerlediğini düşünüyorum. Dili ve üslubu zaten benim için tartışmaya bile açık değil. Çok büyük acıları yaşamış ve yaşadıklarını her kitabında anlatmış olan Cengiz DAĞCI'nın bu kitabında o duygusal yoğunluğa ben çıkamadım. Belki de kitapla aramda bir bağ oluşmadı bilmiyorum.
Belki ilerde tekrar okursam bu kitabı derinliğini yakalarım kim bilir?
Uzun lafın kısası, okuduğuma pişman değilim ha aklım hâlâ okuyamadıklarımda:) :)
Kitapla kalın :)
