Ne bu içimin yerlisi olmuş keder
Doğarken anam mı yüklemiş sırtıma bu yükü
Benden mi olmuş da atamıyorum hiçbir yere
Her günün sonunda yanı başıma kıvrılan kordan ateşim.
Sorsalar anlatamam da sussalar nasıl haykırırım yirmi yılı
Doğduğum, bacası tütmeyen evim
Ben o evin neşesi miydim dersin,
Yoksa en büyük yarası mı olacakmışım?
Hep eksikleri mi aramışım,
yoksa hiçbir şey tam değilmiymiş zaten
Her mutsuz çocuğun anlatacak ne de çok şeyi varmış
Alamadığı oyuncak,
süremediği bisikleti de değilmiş mutsuzluğu.
Doğarken kardeşi sayılan kederiyle yaşama çabasıymış
Y.