İnsanların bu seyretme arzusunu hiç anlayamamışımdır. Sürekli koştururlar; hep bir yerlere yetişme telaşındadırlar; hep geç kalmışlık duygusuyla, kendilerine bakmadan, yaşadıklarını veya yaşamadıklarını düşünmeden yürür dururlar. Tek dikkat ettikleri şey, bir diğer yürüyene çarpmamaktır. Çünkü bu çarpışma anlarında, oldukları yeri, yaşadıkları boşluğu fark ediyor ve bundan deli gibi korkarlar. Ama bir iş makinesi onları durdurabilir mesela. Kendi kuyularının üzerine beton dökmüşlerken, doğanın kuyusunun kazılmasını seyrederler saatlerce...
Sayfa 107
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.