Aynalarda Bir Kadın
Bir gün seyircilerden birisi, ona bambaşka şeyler söyledi. Et, kemik ve kumaş olmadığını hatırlattı ona. Güzelliğinin aslında çok daha büyük ve ölümsüz bir güzelliğin küçük bir parçası olduğunu haykırdı. Ondan güzel bir yaşamak vardı, bir sevmek vardı, bir özlemek vardı. Hazlar vardı ondan güzel, ümitler, hayaller vardı. Ve hepsinin üstünde gözlerimizin önünde akp giden, dilersek, en güzel olabilen zaman vardı. Ve kadın anladı bir gün aynaların yalan söylediğini, kendisini avuçları karıncalanıncaya kadar alkışlayan seyircilerin değersizliğini anladı bir gün. O zaman kendini yıllarca boş yere içine hapsettiği köşk ansızın yıkıldı. Kadın bir sabah yeni doğan güneşi gördü. Bir gece ay ışığıyla yıkadı ellerini.
Sayfa 256 - Everest Yayınları
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.