“Bayan Michel’de kirpinin zarafeti var: dışardan dikenlerle zırhlı, tam bir kale, ama bence içinde kirpiler kadar doğrudan bir rafinelik var. Onlar haksız yere duyarsız, uyuşuk görülen, şiddetle yalnız ve korkunç bir şekilde zarif hayvanlar.”
Kitaba adını veren şu satırlardan sonra kitap su gibi aktı ve hiç bitsin istemedim. Rene, Panoma ve Kakura Ozu artık unutulmayacak kitap karakterlerinden benim için.
Panoma’nın ölüm üzerine kurduğu cümleler kitabın sonunu hazırlıyormuş, hiç beklemediğim şekilde son buldu kitap. Hüzünlü aynı zamanda huzurlu.
Keyifle okuyup, filmini izlemeniz tavsiyemdir.
