“sen yokken bu şehir başıma kalıp
…
nihayetim olur canımı alıp
…
sen yokken bu şehir gözüme bakıp
senden kalanları içime atıp
hatır üzerine hatır atlayıp
ihanetim olur beni aldatıp
sen yokken bu şehir yakamdan tutup
bütün caddelere sanki kan kusup
zehir üzerine zehir yutturup
akıbetim olur kanımda durup”