Ulbe bin Zeyd... Sahabi, ensardan, fakir ve garip biri...
Bir gün Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem, sadakayı teşvik eden bir konuşma yaptı. Onun verebileceği hiçbir şeyi yoktu. Gece, evine gitti. Namaz kıldı. Kıldığı yere çömeldi. Ağladı, ağladı. Sonra şöyle dedi:
"Allah'ım! Peygamberin cihada destek istiyor. Ben zavallı biriyim. Sadaka olarak verebilecek hiçbir şeyim yok. Cihatta ayakta durabilecek kadar sağlıklı bir bedenim de yok. Herkes bir sadaka buldu, verdi; ben ise veremedim. Ben de hangi müslüman bana sataştığı için, beni üzdüğü için, moralimi kırdığı için onda hakkım varsa o hakkımı sadaka olarak bağışlıyorum. Benden de bunu kabul buyur."
Ertesi gün Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem bir münadi çıkardı. Münadi, dün gece onurunu Müslümanlara sadaka olarak veren adamı aradığını duyurdu. Ulbe kalktı, "Buradayım." dedi. Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:
"Allah sadakanı kabul etti." (Mecmauzzevaid, 4633)
Sayfa 283Kitabı okudu
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.