Murakami’nin kaleminden çıkan, en azından okuduklarım arasından, en sinematografik roman olsa gerek. Senaryo dili kullanılmış gibi. “Eri’nin dudaklarına odaklanıyoruz.” gibisinden cümlelerle gerçekten odaklanmam gereken yere odaklanıyorum. Adları verilen şarkılar gerçekten arkadan çalıyor ve o minik detaylar— saatin tıklayışları gibisinden şeyler, kitabı okurken oradalar. Bunlar, kitabın akıcılığında o kadar iyi bir rol oynuyor ki geceyi karakterlerin temposuyla beraber yaşıyor, bitiriyorum. Olaylar bir sonuca varmıyor. Bu, belki kısa bir roman olması gerekiyor diye belki gerçekte de olduğu gibi aydınlığın dönüşüyle karanlık işlerin yarım kalması gerekiyor diyedir. Gerçi Murakami diyoruz; zaten bir sonu olmamalı, hm? Karakterlerin yüzeyselliğini bir kenara bıraktığımızda leziz bir roman diyelim.

Karanlıktan SonraHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20174,148 okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.