İnsan, tesbihin imameden başlaması gibi kendinden başlayarak bir yolculuga çıkar, o yolculukta birçok olay yaşar; eğilir, bükülür, acı çeker, sevinir, pişer, olgunlaşır ve sonunda kemâle erer. Böylece tesbihin sonuna gelerek
dairesini tamamlamış olur ancak işin ilginç yanı şudur:Aslında insan, başladığı noktaya geri dönmüştür, yani kendine. Tabii ki burada tek fark vardır: O, artık başladığı gibi degildir. Yolda terbiye olmuştur ve sonunda dairesini
tamamlayarak kemâle erdigi bir makamda bulunmaktadır.