Hakan Bıçakçı okumaya başladığım ilk romanı ve aldığım karara beni hiç pişman etmedi. Aynı zamanda bitirme tezim olduğu için romanı üç kez, satır aralarını beynime kazıyarak okudum. Roman bir karga çığlığıyla başlıyor -İtalyanca karga "bir şeyin asıl durumunu yitirerek baş aşağı olması" anlamını taşıması ve kapakta da bu ayrıntıya dikkat çekilmesi oldukça isabetli ve manidar- ardından Harun isimli, trafik kazasında geçici hafıza kaybı yaşayan bir karakterle tanışıyoruz. Roman boyu da bu kişinin kim olduğunu, çevresini, yaşamını öğreniyoruz derken sonlara doğru Harun'un aslında Harun olmadığı gerçeğiyle dank diye yüzleşiyoruz. Yani roman bellekle alakalı olmaktan bir miktar sıyrılıp "kimlik arayışı" çabasında olan bir karakterin yaşamından parçalara dönüşüyor. Tam Harun'u tanımaya başladık derken aslında hayatı çalınmış bir Kenanla karşılaşıyoruz ve çok geçmeden de karga çığlığıyla başlayan roman yine bir çığlıkla sonlanıyor. Kitabı çok beğensem de birtakım boşluklar var. "Hayatı çalınmış sözde Harun kim, bunun kimsesi yok mu, bunu arayan soran yok mu?" tarzı sorular oluştu kafamda. O kısmı bir nihayete erdiremedim. Her şeye rağmen satır satır okunması gereken, basit gibi görünen ve bir o kadar da derin bir roman. Kalemine sağlık Bıçakçı.

Boş ZamanHakan Bıçakcı · İletişim Yayınevi · 2011207 okunma

·

110 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.