İmam Ebû Hanife (80-150), kıraatta ve hadis rivayetinde meşhur olan el-A’meş (61-148)’in yanındaydı. İmama bir mesele soruldu ve “şu meselede ne dersin?” denildi. İmam da “Benim görüşüm şudur” dedi. el-A’meş;”Bu görüşe nereden varıyorsun?” diye sordu, imam ona:”Ebû Salih’den, o da Ebû Hureyre’dan; Ebû Vâil’den, o da Abdullah b.Mes’ud’dan ve Ebû Iyas’dan, o da Ebû Mes’ud el-Ansari’den olmak üzere Resulullah’ın “Hayra vesile olan, onu işleyen gibi sevap alır” buyurduğunu bize, sen rivayet ettin,
Yine Ebû Salih’den, o da Ebû Hureyre’dan Rasülullah’ın “Ya Rasululllah, evimde namaz kılıyordum, yanıma birisi geldi, onun gelişi hoşuma gitti” diyen birisine “Sana iki sevap var: Birisi gizli, diğeri de aşikar (ibadet) sevabı!” dediğini de bize sen rivayet ettin.
Keza el-Hakem’den, o da Ebu’l-Hakem’den, o da Huzeyfe’den, o da Rasülullahtan şunu rivayet ettin; Ebu’z-Zübeyr’den o da Cabir’den, merfü olarak şunu rivayet ettin;
Yezid er-Rakaşi’den, o da Enes’ten, merfü olarak “şunu rivayet ettin” dedi, el-A’meş, “Yeter yeter, sana yüz günde rivayet ettiğimi, bana bir saatte rivayet ettin. Senin bu hadislerle amel edeceğini tahmin etmemiştim. Siz fakihler; sizler doktorsunuz, biz (hadisçi)ler ise eczacılarız. Sen ise, ey koca adam, hem doktor hem eczacısın.” dedi.
(el-Cevahiru’l-Mudıyye’nin sonunda (II.484) matbu. Aliyyu’l-Kari’nin “Menûkıbu’l-İmam Ebi Hanife ve ba’zı Ashabihi” adlı eserinden, hadis metinleri kısaltarak alınmıştır. Buna benzer bir hadise, el-A’meş ile İmam Ebû Hanife’nin talebesi Kadı Ebû Yusuf (113-182) arasında da cereyan etmiştir. Bkz: Camiu Beyani’l-İlm. II.130,131.)
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.