" Hatırladığım kadarıyla annem bana baş belası derdi. Ben yazdığım her cümleyle, aldığım her nefesle hala bir baş belasıyım. Hayatım boyunca varlığım başlı başına bir huzursuzluk kaynağı oldu. İnsanları her zaman rahatsız ettim, onlara her zaman dert yarattım. Yaptığım ve yazdığım her şey, huzur bozucu ve tedirgin edici. Bütün varlığım, huzur bozma ve dert yaratma üzerine kurulu, gerçeklere dikkat çekiyor olmam insanları tedirgin eder. " Kendini nasıl güzel anlatmış. Bu kitapta Bernhard'ın ağzından ilk kez olumlu şeyler duyuyorum. Otobiyografisi 5 kitap şeklinde yayınlandı ve bu ikinci kitabı. Dili önceki kitapları gibi uzun uzun dolambaçlı değil. Evet yine demek istediği anlamla ilgili farklı yüklemlerle 5 cümle kurduğu oluyor ama daha duru. Kendi kararını verip kendi yolunu bulduğu, kendi seçimleri ile yaşamı, mutluluğu keşfettiği bir dönem. Liseyi terk ediyor ve kendi deyimiyle 'ters yön'e gidiyor. Suç oranının fazla olduğu, sefaletin sürdüğü bir ilçede kiler adını verdiği bakkalda çalışmaya başlıyor. Diyor ki ters yöne gitmeseydim ölürdüm. Ya ölecektim ya ters yöne gidecektim. Mutlu oluyor. İnsanlarla iletişiminin ne kadar güzel olduğunu (okuduklarımızın aksine), insanlara faydalı olmak için yanıp tutuştuğunu görüyoruz. Bernhard'ın insanları sevdiği, pozitif olduğu tek kitap olabilir. Merak ediyorum bu dönemden sonra neler yaşadı da yine herkesten nefret etmeye başladı? Okumaya devam.

KilerThomas Bernhard · Sel Yayıncılık · 2015509 okunma

··

87 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

CEYLAN