Kaç sabah onu orda, gözyaşlarıyla
taze sabah çiğlerini çoğaltırken,
derin ahlarıyla bulutlara bulut katarken görmüşler.
Ama herkeslere sevinç veren güneş, doğunun
tâ en uzak yerlerinde, Şafak Tanrıçasının yatağından
kaldırmaya başlarken gölgeli perdeleri,
kederli oğlum ışıktan eve kaçıp
kapanıyor odasına, örtüyor pencereleri,
canım gündüzü dışarıda bırakarak
uydurma bir gece yaratıyor kendine.
Bu halin nedeni iyi öğütlerle giderilmedikçe,
sonu karanlık ve uğursuz bence.
Sayfa 22
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.