Alıntılar
- Anladığım qədər, bu adam müqəddəs bir zat imiş, - dedi.
- Daha nadir rast gəlinən bir şey, - dedi doktor Urbino, - Tanrıtanımaz müqəddəs bir zat. Amma bu, Tanrının işidir. s.12
...başqalarının can dərdinə dözmək özününkünə nisbətən daha asan olurdu. s.15
"Cərrah bıçağı - təbabətin uğursuzluğuna güclü dəlildir", deyirdi. Dar bir ölçüdə bütün dərmanların zəhər olduğuna, qidaların yetmiş faizinin ölümü tezləşdirdiyinə inanırdı. s.16
Kim olursa olsun, hər kəs öz ölümünün sahibidir. O an yetişdikdə edə biləcəyimiz yeganə şey insanların qorxusuz və əzabsız ölmələrini təmin etməkdir. s.17
- Məni bir qızılgüllə xatırla, - dedi ona. s.23
İnsan sevdiyi əşyalarla ölməlidir. s.61
...bir kişinin gerçək xarakterini anlamaq üçün insanın çox şey görmüş olmasının zəruriliyini söylədi. s.67
Həkim öcə onu, sonra da anasını eyhamlı orğuya tutaraq bir daha müəyyən elədi: eşqin və vəbanın simptoları eynidir. s.71
Nə qədər ki, gəncsən, istədiyin qədər dərd çək, - deyirdi ona, - bu, ömürünün sonunadək davam eləməz. s.72
...o, bakirliyini sevgi ilə itirmək istəyirdi. s.73
Gücsüz adamların eşq diyarına heç zaman girə bilməyəcəklərini, bu diyarın rəhmsiz və təhqiramiz olduğunu, qadınların yalnız cəsarətli kişilərə özlərini təslim elədiklərini ( çünki belə kişilər qadınlara həyat etibarı qazandırır və bu qadınlara lazım olan başlıca şeydir) xatırlatdı ona. s.75
Eynək şüşələri altındaki atılmış körpə görüntüsü, keşiş geyimi, mübhəm davranışı, rəftarı - bütün bunlar insanda maraq doğururdu, amma marağın eşqin min bir tələsindən biri ola biləcəyini heç düşünməmişdi. s.76
Ona "hə" de. Qorxudan ölsən belə, sonradan peşman olsan belə, - dedi, - çünki nə olursa olsun, "xeyr" desən, ömrünün sonunadək peşman olacaqsan. s.82
- Gözləyə-gözləyə qocalarıq. s.84
Əsl müharibə dağlarda gedir, - dedi. - Özümü tanıyandan bəri şəhərlərdə insanlar güllə ilə deyi, hökmlərlə öldürülürlər. s.84
Eşq ucbatından ölməkdən şərəfli heç nə yoxdur. s.93
O zaman hələ çox gənc idi və qəlb yaddaşının bəd xatirələri sildiyini, yaxşıları isə böyütdüyünü, keçmişə dözməyi bu bəhanə sayəsində bacardığımızı biımirdi.s.116
Ağır bir həyat sürən insanlar idi onlar, nə qocaldıqları, nə xəstələndikləri, nə öldükləri görülən, vaxtı gəlincə yavaş-yavaş ortadan qeyb olan xatirələrə, simaları başqa bir çağdan qalan sislərə dönən, sonda unutqanlığın içində əriyib gedən... s.124
Başqa bir tərəfdən, Hildebranda eşqin intəhasızlığına tapınırdı: bir insana aid eşqin dünyadaki bütün eşqləri öz təsiri altına salmasına inanırdı. s.141
Amma insanların hər zaman analarının onları dünyaya gətirdikləri vaxt doğulmadıqlarını, həyatın onları bir daha, həm də tez-tez özü-özlərindən doğulmağa məcbur elədiyi düşüncəsinə qapıldı. s.176
Bir nəfər onu zəngin olmaqda ittiham elədikdə, başqa heç kimin bacarmadığı dəqiqliklə özünü səciyyələndirmişdi:
- Yox, zəngin deyiləm, - demişdi, - pulu olan bir yoxsulam. Bunlar başqa-başqa şeylərdir. s.178
Bu dünyada heç nə sağlam zəkalılıqda şairlərlə yarışa bilməz. İnadda da daşyonanlar da onlara tay-bərabər deyil. İşgüzarlıq və məkrdə şairlər idarəçiləri də susuz aparıb, susuz gətirərlər. s.180
Məni ən çox üzən ölüm deyil, eşq ucbatından ölməməkdir. s.181
İstənilən kişiin qocaldıqda atasına bənzədiyini yalnız o zaman anladı. s.181
O, haqlı idi: qapı önündə gözləyən bir arabadan daha pis bir düşməni ola bilməzdi gizli eşqlərin. s.192
O zaman zəngin, varlı-karlı olmağın bir çox üstünlükləri və şübhəsiz, bir çox çətinlikləri vardı. Amma insanların çoxu əbədi yaşamağln ən mümkün yolu sayaraq var-dövlətə can atırdılar. s.216
Bu adamların diri-diri bir hücrəyə salınıb çürüməyə məhkum olmamalarının səbəbi, həmin hücrələri öz içlərində gəzdirmələri idi. s.219
Sevinç içində uşaqların uşaq deyil, həm də böyüdərkən onlara dost-rəfiq olduğu üçün sevildiklərini anladı. s.220
Günlərin bir günü Donya Blanka nə söylədiyini aydın şəkildə dərk edərək ona dedi: "Piano çalmayan qadının iffətli olduğuna inanmıram. s.221
"Nigah - ancaq Tanrının sonsuz lütfü ilə mövcud ola bilən cəfəng bir ixtiradır". Bir-birini yeni tanıyan, aralarında qohumluq olmayan, bir-birinə qəti oxşamayan, fərqli xarakterli, mədəniyyətləri, hətta cinsləri belə başqa-başqa olan iki nəfərin birdən-birə özlərini birlikdə yaşamağa, eyni yataqda yatmağa, bəlkə də hər biri ayrı-ayrı yönlərə getməkdən ötrü cızılmış iki taleyi bölüşməyə məhkum olmaları hər cür elmi düşüncəyə zidd idi. s.222
Cəmiyyətin həyatında başlıca məsələ qorxunu adlamaqdır, evlilik həyatının ən böyük problemi isə ürək sıxıntısını adlamağı öyrənməkdir. s.224
Vaxtında gəlmək, dəvətsiz gəlməkdən yaxşıdır. s.270
Gəncolmaq üçün çox pis dövr idi o zamanlar. Hər yaşın özünə görə geyim tərzi vardı. Amma qocalığın tərzi yeniyetməlikdən dərhal sonra başlayır, ta qəbir evinədək davam edirdi. Geyim, sadəcə, yaş deyil, cəmiyyətdə layiqli yer tutma mənası verirdi. Gənclər lap babaları kimi geyinirlər, vaxtından əvvəl taxdıqları eynəklərlə özlərini daha möhtərəm hala gətirirdilər. Otuz yaşındn sonra çəliklə gəzmək yaxşı əlamət sayılırdı. Qadınlar üççünsə yalnız iki yaş vardı. Ərə getmə yaşı - o, iyirmi ikini keçmirdi, - bir də sonadək qartıma yaşı: evdə qalmış qızlar. O birilər - ərdə olanlar, analar, dullar, nənələr, - onlar ayrı bir növdür. Yaşların yaşadıqları illərə görə deyil, ölmək üçün yerdə qalan illərə görə hesablayırdılar. s.276
Həyatda yeganə uğursuzluğum budur ki, bir çox dəfn mərasimlərində oxuduğum halda, öz dəfnimdə oxuya bilməyəcəyəm. s.285
Heç nə ölümündən daha çox bənzəməz insana.s.293
Bu dünyada heç kimin heç nəyi, heç kimi gözləmədiyi qədər gözləmişdi o günü: bir an belə ümidsizliyə düşmədən. s294
Xatirələrini silinib getməməsi qəzəbini artırırdı... Çox keçmədən onu unutma istəyinin onu xatırlatması üçün daha güclü bir xəbərdarlıq olması qənaətinə gəldi. s.299
Onu düşündükcə qəzəblənir, qəzəbləndikcə də daha çox düşünürdü. s.301
Həmişə belə idi. Nə vaxt özünü bir fəlakətin astanasında tapsaydı, mütləq bir qadının hifzinə ehtiyac duyardı. s.302
- Çox səfeh bir ölüm oldu bu, - Prudensiya Pitre dedi.
- Ölüm gülünc olmur, - Florentina Arisa dedi. Sonra kədərlə əlavə etdi: - Həm də bizim yaşımızda. s.304
Gecə vaxtı olmasına baxmayaraq, xeyli söhbətləşdilər. Çünki ikisi də gənclik yuxusuzluqlarını bölüşməyə vərdiş eləmişdilər. Qocalıq yuxusuzluqlarında isə itirəcəkləri çox az şey var idi. s.304
Eşq heç bir şeyin vasitəsi olmayan, əvvəli və sonu özü içində bir xoşbəxtlik olaraq düşünməyi öyrətməli idi ona. s.311
Dünyada heç bir qadının yazıldığı mürəkkəbin rəngini bilmədən altı ay boyu özünə ünvanlanan məktubları açma marağına müqavimət göstərəcək gücdə ola biləcəyinə inanmırdı. s.315
Qocalıq dövrünün axıb gedən sel deyil, yaddaş suyunu qurudan dibsiz bir ovdan olduğunu duyurdu. s.315
Aralarında ancaq beş-altı addımlıq məsafə olduğunu, amma bir-birindən ayrı dünyalarda yaşadıqlarınə duydu. s.316
Həyat, eşq və ölüm dair düşüncələri idi yazılanlar: dəfələrlə gecə quşları kimi başının üstündə uçan, amma düpbədüz əlini uzadıb tutmaq istədiyi anda qanad çırpmaqla dağılan düşüncələr. Orda idilər, məktubda. Açıq-saçıq, aşkar, özünün dilə gətirməyi xoşladığı kimi. s.317
"Unutma, ailə həyatında ən mühüm şey xoşbəxtlik deyil, sabitlikdir". s.319
"Tanrıya inanmıram, amma Tanrıdan qorxuram". s.323
- Əlbəttə, - Fermina Dasa dedi, - ən nəhayət, bu məktublar onu yazana məxsusdur. Elə deyilmi?
Florentina qərarlı bir addım atdı.
- Elədir, - dedi, buna görə də münasibət qırıldıqda qaytarılan ilk şey məktublardır. s.327
Onun fikrincə, qocaların bunu əngəlləməsi olmasaydı, dünya daha sürətlə irəli gedərdi. "İnsanlar səfərdəki ordular kimi ən zəif gedənin sürətilə irəliləyirlər", - dedi. İnsanların qocalığın xəcalətindən, əzablarından, ürküdücü tənhalığından yayınmalarını təmin eləmək üçün vəziyyətlərini anlmayacaqları gələcəkdə onların şəhər kənarlarında yerləşdirilməsini daha humanist, sivil hesab edirdi. Tibbi baxımdan, fikrincə, bu yaş həddini altmışdan hesablamaq gərəldi. Amma cəmiyyət şəfqət anlayışına yetişənədək problemin yeganə həlli - qocaların yeni nəsillərlə təbii anlaşmazlıqlarından qurtuluş, bir-birinə təsəlli verəcəkləri, eyni zövqləri, xoşlanmadıqları şeyləri, pis vərdişlərini və üzüntülərini bölüşəcəkləri qocalar evləri idi. "Qocalar qocalar arasında daha az qocalırlar", - dedi. s.332
Florentino Arisa gəncliyində belə xüsusi bir diqqətlə pilıəkənlərdən enərdi. Çünki qocalığın iık önəmsiz yıxılmadan başladığını, ikinci büdrəmə ilə ölümün gəlib çatdığını düşünmüşdü həmişə. s.333
Doktor Urbino Dasa ona (bacısına) etiraz eləmə cəsarəti göstərə bilmədi. Heç vaxt onun qarşısında mərdanə olmamışdı. Amma arvadı soyuqqanlıqla eşq üçün yaşın fərqi olmadığını deyib söhbətə qarışdı. Ofeliya çilədən çıxdı:
- Bizim yaşmızda eşq gülünc bir şeydir! - deyə bağırdı. - Onların yaşında isə iyrəncdir! s.344
Cəhənnəm olsunlar! - dedi. - Biz dulların bir üstünlüyü varsa, o da budur: heç kim bizə göstəriş verə bilməz. s.345
"Biz, kişilər xurafatın yazıq quluyiq", demişdi ona bir dəfə. - Halbuki bir qadın bir kişi ilə yatmağı beyninə yeritsə, aşa bilməyəcəyi divar, yıxa bilməyəcəyi qala, çeynəyib tüpürməyəcəyi əxlaqi düşüncə yoxdur. Tanrının belə önəmi olmayacaq onunçün. s.351
Həyatını davam etdirə bilməkdən ötrü edə biləcəyi yeganə şey bu xatirənin ona işgəncə etməsinə icazə verməməsindən ibarət idi. s.358
Fəlakətlərdə eşq əzəmət və nəciblik qazanır. s.360
Eqin çoxluğu da azlığı qədər təhlükəlidir bu iş üçün. s362
Həyatın nəbzini tutan iki qoca evli insan kimi ehtiras tələlərinin qarşısında, ümidin rəhmsiz istehzasının, ilğım yanlışlığının o biri üzündə, səssizlik içində yaşayırdılar - eşqin o biri üzündə. Çünki nə zaman, harda olursa olsun, amma ən çox da ölümə yaxınlaşdıqca eşqin eşq olduğunu anlamağa kifayət edəcək qədər yaşamışdılar birlikdə. s.368
Ölümdən daha çox həyat idi sərhədsiz olan. s.371
·
95 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.