Görünmez kemerler tarafından koltuğuma bağlanmıştım, hareketsizliğe mahkûm edilmiştim. Ceza bu diye düşündüm, şimdi bedelini ödüyorsun. Şimdi kendini, bu salonda oturan ve adına bakan denilen yüce kişiyi ikiyüzlülükle dinleyenlerle aynı kefeye koydun. Artık onlara aitsin, şimdi, seni hep çıldırtmış olan ve ömür boyu hiçbir ilişkin olmasını istemediklerinle aynı kefeye girdin. Koyu renk giysinle orada oturuyor ve darbe üstüne darbeye, rezalet üstüne rezalete maruz kalıyorsun. Ve kıpırdamıyorsun, yerinden fırlayıp bakana bir tokat atmıyorsun. Sakinleşmek için kendi kendime telkinde bulundum, durmaksızın kendi kendime sakin, sakin, sakin ol dedim, bakan kendini beğenmiş rezaletini bitirinceye kadar bunu yineledim. Tokadı hak etmişti, ama çılgınca alkışlandı. Burada da işte koyunlar kendilerine yem veren tanrılarını alkışlamaktaydılar, alkış kıyametinin ortasında bakan gene oturdu ve şimdi kalkıp kürsüye gitme sırası bendeydi. Hâlâ sinirden titriyordum.
Ama kendime hâkimdim.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.