Karamazov KardeşlerKaramazov Kardeşler, Dostoyevski'nin son eseri. Dolayısıyla yaşanmışlıklarını, düşüncelerini topladığı, ustalık eseri diyebiliriz.
Karamozov Kardeşler'de beş ana karakter var.
Babalık sıfatı taşımayan, tam anlamıyla iğrenç Fiyodor Pavloviç. Belki de yazar kendi babası ile özdeşleştirdi. Çünkü yazarın babası, oldukça zorba ve baskıcı diye kaynaklarda yazıyor.
Üç kardeş İvan, Alyoşa, Dimitri
Alyoşa: Saf, temiz, dini duyguları oldukça güçlü, herkes tarafından sayılan, sevilen bir kişilik.
Dimitri= Yaşamın anlamından çok yaşamın kendisini seven bir karakter.
İvan = Yaşamın kendisinden çok yaşamın anlamını seven bir karakter.
Şimdi birbirinden farklı bu üç gence baktığımızda ben Dostoyevski'yi görür gibi oldum. Bu sonuca nasıl mı vardım? Şöyle anlatayım:
Dostoyevski idam cezasına çarptırılıp, bir gün önce cezası dört yıl Sibirya'da hapis, dört yıl da er olarak çalışmaya çevrilmişti. Hapis cezası sırasında yeni Ahit'i sürekli okumuş. İsa'ya yeni bir inançla bağlanmış ve günahkarları yaşama döndürecek tek güç olarak görmüş. Bu tarafı Alyoşa'yı hatırlatıyor.
Cezası bittikten sonra edebiyata yönelmiş, çeşitli dergiler çıkartmış, batmış ve bir arkadaşından iş için borç para almış. Paranın tamamını rulet masasında kaybetmiş. Sizce Dimitri'yi çağrıştırmıyor mu?
Dostoyevski, 1847'den sonra Fransız itopyacı Sosyalistler grubuna katılır. Yasa dışı broşürler yayınlar. İvan'ın sisteme, herşeye başkaldıran tavrı da budur.
Yazarın hayatına da, tıpkı Budala'daki Nastasya Filipovna, Karamozov Kardeşler'deki Gluşenka karakteriyle örtüşen, Suslova isimli aşk ve nefreti içinde barındıran, ona deliler gibi tutulduğu bir kadın girmiş.
Kitap, yukarıda bahsettiğim karakterler, kişilik analizleri, entrikalarla geçiyor. Uzun uzun kişinin kendini anlatma çabalarıyla geçen diyaloglar kimi zaman insanı bunaltsa da insana, yaşantıya dair birçok dersi de içinde barındırıyor.
Sözün kısası, yazar bize, insan ne ise o değil, ne olmuşsa odur mesajını veriyor.
