Yine uzun soluklu, zorlu ve enfes bir Orhan Pamuk romanı okudum. Okuma zamanımla yazarın dünkü YKY söyleşisinin denk gelmesi de şanslı bir rastlantı oldu. Tıpkı yazdıkları gibi konuşmasıyla da “enginlere sığmam, taşarım!” diyor Pamuk. Kitapta orta çağ İslam resmini tanıyıp, nakkaşların hüzünlü hikayelerine tanık olurken, dönemin perspektif sanatıyla olan derdini yazarın pek çok farklı perspektiften anlatarak ilişkilendirmesine bayıldım. Orhan Pamuk bu kitabı yazılı metinlerden ziyade, resim ve minyatürlerden etkilenerek oluşturmuş. Resimden bir hikaye, hikayeden bir duygu çıkarıp bir olay örgüsü yaratmış. Romandaki meddaha da kahvehane duvarına astığı resimlere bakarak hikayeler anlattırmış. Bknz. “Ben bir ağacım”, “Ben, Para”, “Benim Adım Ölüm”, “Ben Köpek” Kitap boyunca kadının gözlerden uzak tutulduğu bir dönemde ve ortamda normalleştirilen oğlancılığa da bol bol değinmiş. Şekure’nin kırmızı peçesi, Hasan’ın kızıl saplı hançeri, hazine odasındaki kan rengi örtüler, minyatüre dökülen kırmızı boya, Ester’in kırmızılı bohçası gibi bir çok ayrıntı, kitabın adını da düşününce büyük bir resmin kırmızı motifleri gibi geldi. Kitaptaki cinsellik ve polisiye gerilim, eğlence odaklı okurları da memnun edebilir... "Gülün Adı" için:“kitabın bir polisiye gibi başlaması rastlantı değildir, sonuna dek de saf okuyucuyu kandırmayı sürdürür" der Eco. Nitekim bizim kitabımızda “ben ölüyüm, bir kuyunun dibinde” diye başlar.. Kısacası egzotik bir dünyanın masalsı atmosferi ile gündelik hayatın gerçekliğinin iç içe geçtiği müthiş bir kurgu okudum ve Orhan Pamuğa bir kez daha şapka çıkardım...

Benim Adım KırmızıOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 202316,3bin okunma

·

16 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayla Şahin