Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Bir Hayaletin Kısa Öyküsü
Yok sayılmak ne kadar haksız bir eylemdi hâlbuki... Bilmiyordu bunu yok sayan ve ancak Tanrı'nın görünmez kırbacı, vicdanına hasret yaralarını damgalarken bunu anlamaktı esas büyük hüsran... Beyinsiz olmak büyük bir konfordu ve bu konforun en şımarık müşterileri nedense hep yapmacık nesnelerin gölgesinden dünyaya bakan, maskeleriyle dolaşmayı ilke edinmiş kimseler oluyordu. Entelektüel kalpazanlığına soyundu birden tüm bu konfor düşkünleri ki zâlim ruhlarına istidlâl çabasıydı bu... "Herhangi bir şeyi özünden kavrama yeteneklerine ilişkin müspet umudumun inhitâtı için daha ne kadar hayalkırıklığına uğratılmam gerekiyordu?!" demekle yetindi sadece kendi kendine... Yeryüzü iyilerin olacaktı birgün ve bunu kesin olarak biliyordu. Ama ne çare ki kararlıydı; iyi niyetinden ödün veremeyecek ve bu yüzden son nefesine kadar acı çekecekti. Bundan emindi artık ve her ne kadar yarasına tuz basılsa da her defasında dert ortağını çağıracaktı imdâdına: "Ey sabır!.." Nihâyet vâkıâ gerçekleştiği zaman o konfor düşkünleri ancak anlayabilecekti ki, yok sayılanın yükseltileceği, yok sayanın ise alçaltılacağı gerçeğini... Ergin Ustaoğlu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.