Gönderi
Bu kitap içirisinde kısa kısa farklı öykülerden oluşan anadolu insanına tutulmuş bir ayna. İlk 4-5 öykünün abdallar ile başlaması, abdalların hayatını konu alması beni oldukça mest etti. Ben, bizler tamda anadolunun ortasında dallanıp budaklanan fidanlarız bu yüzden de hikayeler çok içimizden, solyanımdan koparılıp alınmış öyküler.
Kör Bektaş 'ın Adem' i, Muhterem' i de Nusret Hoca'yı da, Hamdi' yi de kızı Bağdat'ı da Kirvesi olan Öğretmeni de, Türbenin Delisi Reşatı da, Rahman dayıyı da haylaz oğlu Ömeri de, aksak ayağı yüzenden ağaçtan atla gidemeyen İsmail'i de o güzel Öğretmenini de, Başçavuş'u görünce 180 derece dönen Yaşar Çavuşu da, "Molla emmi diyir ki..." dedikçe topyekün koşan Kerem' i de çok iyi tanıyordum ama böyle güzel bir kalemden böylesine süslü bir pencerenden onları okumak, izlemek çok zevkliydi.
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.