Vicdan! Var olupta yok edilen...
Kaç zamandır hep kendime soruyorum vicdanın insan yaşamı üzerinde nasıl bir etkisi vardır? Bu soruma ara sıra kısa cevaplar alıyorum. Ama istediğim cevabı tam olarak bulmam için daha zamanım var. Bugün biraz daha iyi anladım vicdanın etkisini. İnsanın vicdanı olan olayları akıl ile beraber kalbe gönderiyor. Eğer sadece akıl devrede ise kalbin bizi yönlendirmesi eksik kalır. Ne gibi ? Mesela aklım ile küçük çocukların hatta hiç doğmamış bebeklerin bazı bencil insanların istekleri ve çıkarları yüzünden ölmesi, çocukların aç kalması,annelerinin babalarının ölümüne şahit oluşunu, cesetlerinin molozlar altında çürüyor olduğunu bilir bu bilgiyi kalbime iletirim ama vicdan denen ve her insanın fıtratına doğuştan derç edilmiş olan mizanım buna duyarsız ise benim yaşamım da eksiktir. Vicdanım aklım ile aktif olduğu zaman aç ,kimsesiz, düşkün, evsiz,yurtsuz,ümitsiz en basitinden susuz kalmış bir hayvanı gördüğüm zaman nasıl olsa ben onlardan değilim,benim her şeyim tamam deyip aklım ile kalbim ile bağlantı kurmam. Ben o insan veya hayvan için ne yapabilirim, onların bu durumda olması ve önünden geçip giden insanların niye bir şey yapmadığını aklım ve vicdanım ile sorgular kalbimi bunlara göre yönlendiririm. Vicdanın aktif olmadığı zaman aynileşiyorsun. Hiç kimseden farkın kalmıyor. Hayat tarzınla herkesten farklı olmaya çalışıyorsun. Ama bir bakıyorsun hiçbir farkın yok. Çünkü sen sadece nefsinin istekleri ile hareket ediyorsun. Senin onlardan farklı olman demek sadece kendini değil diğer insanları da görmen demektir. Vicdanın yapılan zulümlere, ölen insanlara;kimsesiz,yaşamasız bırakılan çocuklara duyarsız kalıyorsa senin manevi bakımdan kendini sorgulaman gerektiğini gösterir. Belki de vicdanımız duyarsız değildir. Gölgelenmiştir. O gölgeyi kaldırmak bizi biz yapacak, insanlığımızı bize verecektir. Sorgulamak,aramak ve bulunca uygulamak lazım.
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.