Kendi kalemimden..
‘Seni tanıdığım ilk günden beri vazgeçmedim senden . Aynı şeyleri istiyorduk . Aynı şehir , Aynı huzur , Aynı yatakta sana sarılıp uyumak . Şapşalca şeyler bazen . Ve ben ilk defa birinin kokusunu istedim , İlk defa birinin ellerini avucuma alıp parmaklarıyla oynamayı , İlk defa sabah uyanırken , 5 dakika daha uyumak için nasıl direniyor diye merak ettim . Ve ilk defa birinin nasıl uyuduğunu .
Her gün katlanarak arttı bunlar . Seni neden sevdiğimi hiç anlamadım ben . Çok sebep vardı belki ama hiç benim değildin . Bizim aramızda hep bir 3.kişi vardı . Hep konu bir başkasıydı . Sen ve ben hiç biz olmadık . Mutlu olmamız için sadece bu engel varken sen hiç kendini benimle düşûnmedin . Sonra iki günlük insanlar tanıdın canımı yaktın .
Hep dayanmaya çalıştım hep bekledim .
Gerçekten mutlu olabileceğimizi anladığın anlarda hep kötü davrandın bana Oysa 3.bir kişi yoktu ve ilk defa uyuyordum rahatça .
İlk defa başka birini düşündüğünü düşünmeden koyuyordum kafamı yastığa . İlk
defa kıskanmıyordum , hala biz olmayı bekliyordum. Ama sen bunu anlayamadın . Böyle olman canımı yakıyor çünkü ben sürünüyorum.Ama keşke istediğim gibi sevebilseydim seni . O iki günlük insanları sevdiğin kadar sevebilseydin sen de . Keşke , sarıldım sana dediğimde sende sarılsaydın bana . Sabret bir gün herşey güzel olacak , insanların sözlerinin bir önemi yok diyebilseydin . Ama olmadı .Ama nasıl uyuduğunu bile merak ediyorum hala . Bir de üşür mü diye . Ve hala sana sarılarak uyuyorum . Üstünü iyi ört . Sıkı giyin .
Ve kimsenin boynundan öpmesine izin verme...🌒🍷
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.