Her satiri tekrar okunasi. Kitabin basinda saf ve temiz bir genc olan Dorian in zaman icinde korkunc bir karaktere donusunun hikayesi . Bu donusumu Henry nin hayatina girmesiyle basliyor. Anlatimda devamli Henry yuzunden Dorianin kotu birine donusunden bahsediliyor. Oysa Basil Henry nin daha eski dostu ve onda bozulmamis bir saflik ve iyilik romanin tamaminda suruyor. Iyiyi Basil karakteri temsil ederken kotuyu Henry temsil ediyor. Iyi ve kotu arasinda secim yapma sansi Dorian in elinde oldugu halde -kitapta her ne kadar bu durumun icine kendiliginden dustugu benimsetilmeye calisilsa da - o kotuyu kendi iradesiyle seciyor. Yani icinde olan kotuluk bunca zaman yalnizca Henry gibi birinin onu uyarip cikarmasini beklemis gibi. Dorian iyi biri olmanin sikiciliginin karsisinda kotulugun verdi hazzi daha ilgi cekici buluyor hatta ahlaksiz olarak tanimlanan Henry den bir adim daha oteye geciyor ve dostunu oldurebiliyor. Hedonizm aslinda kitapta ana unsur. Henry ahlaksiz ve kotu bir karakter olmasina karsin insanlari inanilmaz iyi tahlil eden ve cok zeki bir adam. Okumaktan en keyif aldigim kisimlar suphesiz ki Henry nin konusmalariydi. Sanati salt sanat olarak alip kabul eden bu karakter icin onemli olan tek sey merak ve haz. O yuzden kotu tiyatroya kotu solen sofralarina asla tahammul edemiyor. Hatta karsisindaki insanin ne kadar iyi bir insan olursa olsun kotu bir solen sofrasi hazirlarsa hicbir degerinin olmadigini acik acik vurguluyor. Iplerin kopmasi Sibly nin olmesiyle basliyor. Kitaptaki diyaloglar hem o kadar akici hem de o kadar yozlasmis ki insani surekli ikileme surukluyor. Henry medeniyetin yozlasmis toplumlarda olabilecegini soylerken ahlaksizligi overek saf insanlarin aslinda gereksiz oldugunu vurguluyor. Sibly nin olumune getirdigi bakis acisi bugunun dunyasinda bile garip ve acimasiz karsilanabilir yazildigi donem dusunuldugunde bu kadar yanki uyandirip elestiriye tutulmasi gayet normal. Henry ile Dorian konusurken insanin her turlu kotu durumu aslinda gormek istedigi bicime nasil da kolay sokabilecegini goruyoruz. Kendini kandirmanin otesinde zamanla kotucul dusunceleri icsellestiriyorlar bu yuzden insan oldurse dahi bundan sucluluk duymuyor . Dorianin ruh dunyasinin portre ile bagintisi inanilmazdi. Kitabin sonunda aslinda portrenin onun vicdani oldugunu kabul etmesi ise kendisiyle yuzlesmesiydi. Daha portre ilk yapildigi zamandan itibaren kendine disardan bakmaya basladigi icin kibrinden utaniyor ve bu yuzden portreden nefret ediyordu hatta uzerini kapatip gormek bile istemiyordu. Cunku portre yani Basil onun kendisiyle yuzlesmesini sagliyord Basilden kurtulmanin icindeki vicdani ve iyi sesi susturacagini dusunmus ama yanilmisti cunku kotu olan ne portre ne de Basildi. Dorian Henry gibi olabilecegini sanmisti oysa kotuluk Henrynin benliginde olan bir seydi Dorian sa onu taklit ediyor ne iyi kalabiliyordu ne de kotu olabiliyordu.Ortada sikismisti .Bu yuzden de kotulugun onu takip ettigini saniyordu Vicdaniyla daha fazla yuzlesemeyince de kendi sonunu aci bir sekilde getirdi. Henry nin her cumlesi aforizma niteligindeydi . Uzerine sayfalarca konusulur . Diger cevirilerini de mutlaka okuyacagim .

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Can Yayınları · 201872,8bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gizem kayahan