Elektrik süpürgesi ölüsünü almaya gelen tekerlekli sedyenin izlerini yok etmiş.
Bekliyorum.Ruhunun yanıma gelmesini.Sesini duymayı. Rose öldüğünde, aylarca portakal bahçesinde varlığını hissettim. Belki de benim hayal gücümle alakalı bir şeydi ama yine de oradaydı. Ama Jenna sanki hiç var olmamışcasına gitti. Aynada gölgesi bile kalmadı.
Yorganı açıp yatağına giriyorum.Nevresim takımları yeni kokuyor. Belki de öylelerdir çünkü onları ilk kez görüyorum.Beyaz zemin üzerinde, küçük mor çiçekli.Saten yorganı da gitmiş. Köşesinde vişne suyu lekesi olan. Jenna yer yüzünden silindi. Baş ucunda ki aşk romanı dışında ardında hiç bir iz bırakmadan. Vaugh'nın bodruma indiği öğleden sonra başına neler geldiğini asla öğrenemeyeceğim. Benimle kaçamayacak. Okyanusu göremeyecek. Bir daha asla dans edemeyecek. Nefes alamayacak.
Yüzümü yatağa bastırıyorum. Öldüğü yere. Parmaklarımı saçlarına bastırdığımı hayal ediyorum.Kendimi zorlayarak sesini duyuyorum.
Buradan gideceksin ve her şey harika olacak
''Sana inanıyorum,'' diye fısıldıyorum.
Sayfa 308Kitabı okudu
·
22 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.