Bu bir inceleme yazısı değildir! Kitabın ben de tesir ettiği güncemde bulunmasını istediğim cümlelerdir. Bazı zamanlar var ki Peyami Safa okumak için yana yakıla tutuştuğum anlar olur tam olarak o bugündü. Kitabı bitirdiğimde aç bir mideyi doldururmuşcasına ruhumu doyurduğumu hissettim. Kitaba döner isem yazarın her kitabında bahsi geçen doğu-batı çatışmasının halkta tezahür ettiği duyguları konu alan bir eserdi. Neriman karakterini hala günümüzde en açık hali ile görüyoruz sırf ben modern olacağım adı altında ailesini zor duruma sokan pek çok örnek mensup. Tarih farklı şekillerde aynı duyguları yaşatıyor. Şinasi gözümde nedense romanın son sayfalarına kadar gözümde beyefendi biri olarak gelmişti ki herkesin içinde bir hanıma böyle meselerini aleni bir şekilde aktarması hoşuma gitmedi. O heyecan ile kendisini tutmasını isterdim ama gerçekler vardır ki verdiği tepkiyi olağan karşılıyorum. En çok da üzüldüğüm Neriman'ın babası idi ahh dertli kederli babalar... Kızının bir gülüşü için tüm kederi göğüslerinde saklayan babalar... Bana hissettirdikleri bu kadar demek doğru gelmiyor çünkü kelimelere dökemiyorum ben de biraz galiba şarkcılık var ondan dolayı Nerimana çok kızdım diyebilirim. Ne diyim keyifli okumalar :)

Fatih HarbiyePeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 202047,4bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.